အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း / ၂၀ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၀

နအဖဟာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ရဲ႕ ၉၇/၂၀၁၀ ဆိုတာကို ထုတ္ျပန္ၿပီး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသေဘာနဲ႔ေျပာရရင္ ဒါဟာအင္မတန္အေရးပါတဲ့ လုပ္ရပ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ န၀တ-နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ တေလွ်ာက္လံုး ႀကံစည္ေနတာကို အျပတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခ်လိုက္တာလို႔ ေျပာရမွာပါ။ သာမန္ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္းကစၿပီး လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ အမ်ားဆံုးရေနတယ္လို႔ ဆိုရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းတရပ္ကို အာဏာနဲ႔ဖ်က္သိမ္းလိုက္တဲ့ အမိန္႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးေလာကကို ထူးထူးျခားျခား မ႐ိုက္ခတ္ခဲ့ပါဘူး။

အေၾကာင္းႏွစ္ခုေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တခုက နအဖဟာ အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းလိမ့္မယ္ဆိုတာ အားလံုးက တြက္ထားၿပီးသားျဖစ္လို႔ပါ။ ေနာက္တခုကေတာ့ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို အလဲထိုးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီအထဲက နည္းနာရွာၿပီး ျပန္႐ုန္းထလာမွာပဲလို႔ လူထုေတြက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖ ဘယ္လိုပဲ ေမာက္မာ-ေမာက္မာ သူတို႔အင္မတန္၀ါႂကြားလွတဲ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို တျပည္လံုးမွာ မက်င္းပ ႏိုင္ေၾကာင္းကိုေတာ့ သူတို႔၀န္ခံလိုက္ရပါၿပီ။ အဲဒါက အပစ္ရပ္ေဒသေတြမွာပါ။ သူတို႔ မႏိုင္ႏိုင္ဘူး ေသခ်ာတဲ့ေနရာေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာဟာ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ရင္လည္းႏိုင္ရမယ္၊ မႏိုင္ရင္လည္း ႏိုင္ရမယ္လို႔ လုပ္မရတဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ ဒီလိုပဲဖ်က္သိမ္းမွာပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ေရြးေကာက္ပြဲနီးေလ ၾကပ္ေလ၊ ၾကမ္းေလ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ရွင္းသထက္ရွင္းလင္းစြာ သ႐ုပ္ေပၚလာပါၿပီ။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို အျပတ္ကိုင္ျပလိုက္တာဟာ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရေၾကာင္း အားလံုးကိုထပ္ၿပီး သတိေပးေနတာပါ။ ဒီခ်ဳပ္လို ဆန္႔က်င္သူေတြ အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေပးသနားတဲ့ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီထဲမွာ စေပ့စ္လံုး၀မရွိေၾကာင္း ျပသလုိက္တာပါ။ ဒါ့အျပင္ ဦးတူးဂ်ာတို႔ကို ပါတီအေနနဲ႔ေရာ လူတဦးခ်င္းအေနနဲ႔ပါ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခြင့္မေပးတာဟာလည္း အပစ္ရပ္ အဖဲြ႔ဆိုတာေတြကို နအဖအေပၚ စိတ္ကူးမယဥ္ၾကဖို႔ သတိေပးလိုက္တာပါပဲ။ နအဖဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ တခ်ိန္မွာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ည္ ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြ ဖန္တီးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုအခါမ်ဳိးမွာ ဒီေလာက္ေတာင္ ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံဖို႔ နအဖကိုယ္စား သေဘာတရားဆရာႀကီး လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတေယာက္က ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္တာဟာ ႏုိင္ငံေရး သူငယ္နာမစင္တာလို႔ ေရးသားေနတာကို ေတြ႔ပါတယ္။ ဗို္လ္သန္းေရႊက အိမ္နီးနားခ်င္းက ႏိုင္ငံႀကီးေတြကိုသြားၿပီး မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးေနတာနဲ႔ တခ်ိန္တည္းမွာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ေမြးထားခဲ့တဲ့ အီးလစ္ (elite) ဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း နအဖအတြက္ ကမာၻလွည့္ ေၾကာ္ျငာေမာင္းခတ္ေနၾကပါတယ္။ ပညာတတ္ေဖာက္ျပန္ေတာ့ သူမ်ားထက္ကဲတယ္ဆိုတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီလူေတြဟာ “နအဖကိုဆန္႔က်င္ေနမယ့္အစား က်ေနာ္တို႔နဲ႔ လာေဆြးေႏြးလွည့္စမ္းပါ” ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ဳိးေတြလည္း ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကပါတယ္။ အားနာစြာနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒီလိုေျပာနည္းဟာ အင္တန္ေစာ္ကားတာပါ။ နအဖဟာ ဘယ္သူနဲ႔မွမေဆြးေႏြးဘဲ အၾကမ္းကိုင္ေနတာကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ နအဖက လုိက္ဖမ္း-လိုက္သတ္လို႔ ေရွာင္ထြက္လာရတဲ့လူေတြကို သူတို႔က နားခ်ျပမယ္လို႔ ဆိုေနတာပါ။ သူတို႔အေျပာဟာ နအဖကို နာၾကည္းစြာ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့လူေတြကို ဘယ္လိုမွ ဆြဲေဆာင္လို႔မရဘူးဆိုတာ သူတို႔သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီၾကားထဲကပဲ သူတို႔တေတြ ဒါမ်ဳိးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာဟာ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ဒိုနာေတြ (donor) နဲ႔ နအဖကို သိေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

အရည္မရအဖတ္မရ၊ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွာ ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ေလာက္သာ အေျဖေပၚခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္တို႔ရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲေတြဆိုတာဟာ အခုဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ။ အခု အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္း လို္က္တယ္ဆိုေတာ့ေရာ၊ ဘယ္လိုေနာက္ဆက္တြဲေတြ ျဖစ္လာမလဲ။ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲေတြကို နအဖက ဘာလို႔လုပ္ေစခဲ့တာလဲ။ တင္းမာမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေစေရးအတြက္လား၊ အမ်ဳိးသားသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ေရးအတြက္လား။ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔က တခါမွ ေရေရရာရာမေျပာခဲ့ပါဘူး။ စကတည္းက ဒါဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕အာ႐ံုကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔နဲ႔ လွည့္စားဖို႔သာျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းသိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးဟာ အဲဒီအဆင့္ကိုေက်ာ္လို႔ “ေရြးေကာက္ပြဲ” အနားကပ္လာတယ္ဆိုေတာ့ နအဖက လုပ္ေနတာေတြေၾကာင့္ ႏို္င္ငံေရးတင္းမာမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေစမယ့္ လကၡဏာေတြ ေပၚထြက္လာပါသလား။ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးအတြက္ အားတက္စရာေတြ ပိုေတြ႔လာရပါသလား။ အေျဖက ေျပာင္းျပန္ပါ။

ဒီကာလထဲမွာပဲ တိုက္ဆိုင္လို႔ပဲလား၊ တမင္ပဲလားမသိ၊ ပဲခူးၿမိဳ႕ထဲမွာ အရပ္သားလူငယ္ (၂) ေယာက္ကို စစ္သားေတြက တမင္တကာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ၿပီး ေတြ႔သမွ်လူကို စိမ္ေခၚတဲ့ကိစၥတရပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မိုးေမွာင္တဲ့ညမွာ ငွက္ဆိုးထိုးသံ ၾကားလိုက္ရသလိုပါပဲ။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နအဖက သူ႔လူေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ကို ေျပာင္ကာကြယ္ ေျပာဆိုသြားသလို နအဖရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေအာက္က မီဒီယာမ်ားကလည္း ေျပာင္ပဲႏႈတ္ပိတ္၊ လက္ဆြံ႕ ေနျပခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ နအဖလုပ္ေနတာေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚထြက္လာမယ့္အစိုးရဟာ ပိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ္၊ မတူတဲ့လူေတြနဲ႔ အေပးအယူေတြ ပိုလုပ္လာမယ္လို႔ ယူဆစရာရွိပါသလား။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဆိုင္းဘုတ္ေတာ့ တင္ခြင့္ေပးပါရဲ႕။ သူတို႔မႀကိဳက္တာကို မေျပာရ၊ မေရးရ၊ မလုပ္ရဆိုလို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ႀကီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းရတာပဲျဖစ္မွာပါ။ အခု နအဖက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္း လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ၊ လူေတြထဲက ဘယ္သူကမ်ား အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို စာနာသံ၊ နအဖကို မေက်နပ္သံေတြ ေဖာ္ျပရဲလို႔လဲ။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အဖို႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ျပည္သူလူထုမွတပါး အျခားအားကိုးစရာမရွိၿပီဆိုတာ ပိုလို႔၊ ပိုလို႔ ထင္ရွားသြားပါၿပီ။ မျဖစ္ႏို္င္တဲ့၊ အေကာင္အထည္မရွိတဲ့ အေကာင္းျမင္စိတ္ေတြကို စြန္႔ပစ္ၿပီး လက္ေတြ႕အက်ပ္အတည္းကို ရင္ဆိုင္ၾကရပါေတာ့မယ္။ မကူးႏိုင္ရင္ ျမဳပ္သြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနျဖစ္လာပါၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုထဲကို ျဖန္႔ဆင္းဖို႔၊ ျပည္သူလူထုကလည္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ၀န္းရံ ေထာက္ခံၾကဖို႔ အထူးလိုအပ္လာပါၿပီ။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသြင္ျပင္ဟာ ႀကီးႀကီးမားမား ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြ ျပေနပါတယ္။ အေကာင္းဘက္ကို ေျပာင္းတာျဖစ္မလား၊ အဆိုးဘက္ကို ေျပာင္းတာျဖစ္မလား ဆိုတာကေတာ့ ပါ၀င္သူေတြအေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။(ေခတ္ျပိဳင္)