ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ား ..

ႀကိဳးမိန္႔ က်ထားသည့္ ဦးေစာ အတြက္ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ သမီး
ေဘဘီေစာတို႔သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဘဟန္တို႔အား အယူခံေရွ႕ေနလိုက္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြား ခဲ့ရသည္။(ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁-၁-၁၉၄၈)

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ တြင္ ဦးေစာ၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္ သည္ ေရွ႕ေနႀကီး
...
မစၥတာဟက္ေဗာက္မွ တစ္ဆင့္ အဂၤလန္ျပည္၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရွိ ဦးေစာ၏ညီဝမ္းကြဲ ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးထံ ထိုေခတ္ေငြ က်ပ္ ၂၀ဝ၀ အကုန္ခံၿပီး သံႀကိဳးတစ္ေစာင္ ပို႔ကာ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုသံႀကိဳးစာတြင္ ဤ အမႈသည္ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ ဘိလပ္ပရီဗီေကာင္စီတြင္ အယူခံဝင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ တရားဥပေဒ အားျဖင့္ ၫႊန္ၾကားအႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ ေသာ ဥပေဒပါရဂူမ်ားရွာေဖြေပးရန္ ပါရွိ သည္။(ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁၁-၃-၁၉၄၈)

ဦးေစာ၏ လက္နက္မႈႀကီးကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္၊ ေန႔လယ္ ၂ နာရီ အခ်ိန္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ အင္းစိန္သတၲမ တရားသူႀကီးက စတင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။ ဦးေစာမွာ အေတာ္ေလး ပိန္ခ်ံဳးသြားသည္။ ဦးေစာက အမႈတြင္ ပါဝင္သည့္ ကေလးမ်ားသည္ မိမိအိမ္မွ ကေလးမ်ားျဖစ္သျဖင့္သူတို႔အတြက္ေရွ႕ေန ငွားေပးရန္မွာ မိမိတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ ဦးေစာက တရားခံမ်ား ကို ေတြ႕ဆံုရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ တရား သူႀကီး ဦးစိုးက မိမိတြင္ အာဏာမရွိ၊ အထက္အရာရွိမ်ားႏွင့္သာ စကားေျပာေစ လိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။(ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ၂၁-၄-၁၉၄၈)

အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ႏိုင္ငံ ေတာ္ လုပ္ႀကံမႈတရားခံ နံပါတ္တစ္ တရားခံ ဦးေစာထံသို႔ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚ သန္းခင္ႏွင့္ သမီး ေဘဘီေစာတို႔ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔က သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ သည္။ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ ေဘဘီေစာတို႔က ဦးေစာအား ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဦးေစာက သူ ေရးသားထားေသာ စာရြက္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ခန္႔ရွိမည့္ သူ၏ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၲိ စာတမ္းရွည္ႀကီးကို ေပးအပ္ လိုက္သည္။(ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ၂၁-၆-၁၉၄၈)

အင္းစိန္ေထာင္မွေနၿပီး ဦးေစာသည္ ဇနီးျဖစ္သူေဒၚသန္းခင္ထံ စာတစ္ေစာင္ ကို ေအာက္ပါအတိုင္းေရးပို႔လိုက္သည္။ မာမီခင္ ကြ်န္ေတာ္၏ အေလာင္းကို အိမ္သို႔ မယူပါႏွင့္။ ဘယ္ကိုမွလည္း မယူပါႏွင့္။ ေသၿပီးေသာအပုပ္ေကာင္ႀကီးဟူ၍ တရား ႏွင့္ေျဖပါ။ သတိသံေဝဂျဖစ္ပါ။ အနိစၥ တရားႏွင့္ အနတၲတို႔ကို ပြားမ်ားပါ။ ေသၿပီျဖစ္၍ မထူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မာမီတို႔ ဒုကၡမရွာၾကပါႏွင့္ေတာ့။ ေသသူ ရည္ရြယ္၍ ပၪၨင္းခံျခင္း၊ ရွင္ျပဳျခင္း၊ ဆြမ္းေကြ်းျခင္း စေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို လုပ္ပါက မာမီ တို႔မွာကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ အမွ်အတန္း ေဝပါက ကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔ ေသာ ကုသိုလ္ေရးမ်ားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ပါ။(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၁-၅-၁၉၄၈)

ဦးေစာ ေသေသာအခါ ႐ုပ္ကလပ္ကို ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္က အျပင္တြင္ သၿဂႋဳဟ္ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဆိုင္ရာမွ ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ တရားခံမ်ားအား သရဏဂံုတင္ရန္ကိစၥတြင္ ၄င္းတို႔ အလိုရွိ သည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး သရဏဂံု တင္ခြင့္ကို ဧၿပီလ ၅ ရက္၊ ၆ ရက္၊ ၇ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခြင့္မ်ား ေပးခဲ့သည္။(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၆-၅-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ သို႔အယူခံဝင္ေရာက္ေရးအတြက္အခြင့္ထူး ေပးရန္ ဝင္ေရာက္ထားၾကေသာ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မံႈႀကီးတို႔၏အမႈ ကို ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔၊ နံနက္ ၁၁ နာရီ အခ်ိန္တြင္ တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆာဘဦး၊ တရားဝန္ႀကီး ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ တရား လႊတ္ေတာ္ တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိမ္း ေမာင္တို႔ကၾကားနာစစ္ေဆးၿပီး စီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ယခုအမႈတြင္ မွား ယြင္းစြာျဖင့္ တရားဥပေဒေၾကာင္းအား ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းအရာအား ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း စစ္ေဆးခဲ့သည့္ ခံု႐ံုးႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္တို႔က မွားယြင္း စြာ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရ သည့္အတြက္ တရားခံတို႔သည္ ဤ႐ံုး ေတာ္သို႔ အယူခံဝင္ရန္ အခြင့္ေတာင္းျခင္း သည္ မေပးသင့္ဟုဆိုကာ တရားခံတို႔၏ အယူခံဝင္ေရာက္ေရးခြင့္ပန္လႊာကို ပယ္ခ် လိုက္သည္။ (သံေတာ္ဆင့္၊ ၁၈-၄-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္ သက္သည့္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါ တရားခံ ၈ ဦးအား ေမလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ကြပ္မ်က္ရန္၊ အထူးခံု႐ံုးအဖြဲ႕မွ ဆိုင္ရာသို႔ ၂၈-၄-၄၈ ရက္ေန႔က ေသဒဏ္ဝရမ္းမ်ား ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ဦးေစာ၏ဇနီး ေဒၚ သန္းခင္သည္ ၂၇-၄-၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ゞင္း ၏ ေအဒီလမ္းရွိ ေနအိမ္ကို ျပန္ေပးရန္ႏွင့္ ၄င္း၏ လင္ေယာက်ာ္း အဆံုးစီရင္ၿပီး ေသာအခါ အေလာင္းကို ထိုအိမ္သို႔ယူ ေဆာင္ကာ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္ျပဳရန္ ဆိုင္ရာသို႔ ေတာင္းဆိုထားသည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၂၉-၄-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႀကိဳးဒဏ္အတည္ျပဳျခင္းခံရ သည့္ ဦးေစာသည္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔ ညေနအခ်ိန္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ၌ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား ဆရာေတာ္သံုးပါးတို႔၏တရားေတာ္တို႔ကို နာယူခဲ့သည္။ ဦးေစာက မိုးညႇင္းဆရာ ေတာ္ႀကီးကို ေငြက်ပ္ ၄၅၀ဝ ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းခဲ့သည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၇-၅-၁၉၄၈)

ေမလ ၈ ရက္ေန႔ လင္းအားႀကီး အခ်ိန္တြင္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါ တရားခံမ်ားအား ႀကိဳးဒဏ္ေပးမည္ ျဖစ္ သည္။ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ရန္ ႀကီးေအာင္ႏွင့္ စိန္ႀကီးတို႔အား လည္း ေကာင္း၊ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မံႈႀကီးတို႔အား လည္းေကာင္း ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲစီ တစ္ နာရီျခား ႀကိဳးေပးမည္ျဖစ္သည္။ ေမာင္နီ ႏွင့္ သုခတို႔မွာ ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼတႀကီး၏ ဆႏၵအရ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဇီဝိတ ဒါနအျဖစ္ ေသဒဏ္မွ ခ်မ္းသာေပးကာ တစ္သက္တစ္ကြ်န္းဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲ လိုက္သည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံ ဦးေစာ အား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ႀကိဳးတိုက္ အမွတ္ ၃ တြင္ ႀကိဳးဒဏ္မခံရမီ တစ္ေန႔ က ေအာက္ပါစာေလးကို ႀကိဳးတိုက္နံရံ တြင္ ခဲျဖင့္ေရးသြားခဲ့သည္။ အတိတ္ဘဝမေကာင္းမႈက အရင္းခံေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ရသည္။ ဥယိ႒ကကံကကပ္၍ ႏွိပ္စက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ရသည္။ အထည္ခံ႐ုပ္ၾကမ္းခုတား ေသသည္ေနာက္တိုင္ေအာင္ က်န္ရွိေလ၏။(အိုးေဝ၊ ၂၇-၈-၁၉၄၈)

နံနက္ ၅ နာရီ မိနစ္ ၂၀ တြင္ ေရာက္ ရွိၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားက ဦးေစာထား ရာ ႀကိဳးတိုက္သို႔သြားၾကေၾကာင္း၊ ခဏမွ် အၾကာတြင္ ၄င္း၏အခန္းကို ဖြင့္ေပးလိုက္ ရာ ၄င္းဆင္းမည္အျပဳတြင္ ႀကိဳးစင္တင္ ေသာအခါ ဝတ္ရေသာအက်ႌရွည္အျဖဴကို ဝတ္ေပးမည္လုပ္ရာ ဦးေစာက ဟိုေပၚ ေရာက္မွဝတ္ပါလားခင္ဗ်ာဟု ေတာင္းပန္ သည့္အတြက္ မဝတ္ဘဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက မူးမိုက္သြားမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ လက္ေမာင္းမွ တြဲေခၚလာေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္ သည္ကား နံနက္ ၅ နာရီခြဲ တိတိပင္ ျဖစ္၏။ ဦးေစာမွာ ႀကိဳးတိုက္မွ ႀကိဳးစင္သို႔ အေရာက္တြင္ လိုက္လာရာ ၄င္းကိုယ္ တြင္ ပိုးရွပ္အက်ႌအျပာလက္တိုႏွင့္ ပိုးရွမ္း ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ဆင္၍ ေရွ႕ထိုးဖိနပ္ အနက္ကို စီးလာေၾကာင္း။ ဦးေစာမွာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဣေႁႏၵမပ်က္ဘဲ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ႏွင့္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးအား(ဂြတ္ဘိုင္)ဟုပင္ ႏႈတ္ ဆက္သြားေသးသည္ဆိုေၾကာင္း။ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔ မတက္မီ ေထာင္ အရာရွိႀကီးမ်ားက ၄င္းတို႔ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားကို အာ႐ံုျပဳရန္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္း။ ဦးေစာ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခ်ိန္ သည္ကား ၅ နာရီ ၃၂ မိနစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ရာ ၄င္းအား အက်ႌရွည္ကို ေထာင္မွဴးႀကီးက ဝတ္ေပးၿပီး လက္ႏွင့္ေျခတို႔ကို ႀကိဳးျဖင့္ တုပ္ကာ အိတ္ျဖဴစြပ္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးကြင္း ကို စြပ္လိုက္သည္။ တစ္ခဏမွ်ၾကာေသာ အခါ ႀကိဳးတိုက္ဆိုင္ရာ ေထာင္မွဴးႀကီးက ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္သည္ ၅ နာရီ ၃၃ မိနစ္တိတိအခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ရ ကား သံျပားက်သြားေသာ ဒိုင္းဟူေသာ အသံမွတစ္ပါး ဘာမွမၾကားရ။ ႀကိဳးစင္ ေအာက္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ မေျပာပေလာက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ ကေလးျဖင့္ မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားေတာ့ေၾကာင္း။ (သတင္းစာေရးသားခ်က္အတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပသည္) (သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)

ဂဠဳန္ဦးေစာဇနီးထံမွ ေလ်ာ္ေၾကး ၄ သိန္းရလိုေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္အတူ လုပ္ႀကံျခင္းခံရမႈတြင္ ပါဝင္ သည့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးဌာန အတြင္းဝန္ ဦးအုန္း ေမာင္၏ က်န္ရစ္သူဇနီး ေဒၚသိန္းျြကယ္ ႏွင့္ သားသမီးမ်ားက တရားလႊတ္ေတာ္ တြင္ တရားမေၾကာင္းျဖင့္ တရားစြဲဆိုခဲ့ သည္။ အဆိုပါ တရားမမႈႀကီးႏွင့္ပတ္ သက္ၿပီး ေဒၚသိန္းျြကယ္ဘက္မွ လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္သည့္ဝတ္လံုေတာ္ရမွာ ေဒါက္ တာ ဘဟန္ ျဖစ္သည္။ (ျမန္မာ့အလင္း၊ ၂၉-၆-၁၉၅၀)

မွတ္ခ်က္
အခ်က္အလက္မ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေၾကညာၿပီး ခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ၁၉၄၈-၁၉၉၈ ေရႊရတု ႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းစာ မွတ္တမ္းမ်ား၊ ပထမတြဲႏွင့္ဒုတိယတြဲ၊ တကၠသိုလ္ စိန္တင္ စာအုပ္မ်ားမွရယူပါသည္။
တင္ၫြန့္
ေနာက္ဆက္တြဲ...

"ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက ဘာမွ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔ အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ ဥပေဒအရ ခံသြားၿပီပဲ။ က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး"

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)

လီလီပန္း အျဖဴေရာင္ေလးမ်ားက ကႏုတ္ပန္းႂကြ မဂၤလာဘိသိက္ ေငြဖလားႀကီးထဲ၌ လွလွပပ လန္းလန္းဆန္းဆန္း။ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဆယ္စုႏွစ္သုံးခုေက်ာ္မ ွႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွသည့္ မဂၤလာအခမ္းအနားပဲြ တစ္ခု၏ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။

ဘိသိက္ခံမဂၤလာေမာင္ႏွံမွ သတို႔သမီးမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို လုပ္ႀကံမႈႈတြင္ ျမန္မာ့သမုိင္း တရားခံတစ္ဦးအျဖစ္ ျပည္သူမ်ားအၾကား ယေန႔တုိင္ နာမည္ဆုိးႏွင့္ ရွိေနခဲ့ေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေျမးျဖစ္၏။ ဦးေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္တို႔၏ သမီးေဒၚေဘဘီေစာမွ ေမြးဖြား ေသာ ဒုတိယသမီး ေဒၚမြန္မြန္ရင္ျဖစ္သည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ မဂၤလာပဲြ ဘိသိက္ပန္း ေငြဖလားတြင္ လီလီပန္းကိုသာ ထုိးရမည္ဆုိသည့္ အဘြားေဒၚသန္းခင္၏ တစ္ခ်က္လႊတ္ ဆႏၵျဖင့္ ထိုလီလီပန္းျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးမ်ားကို ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးတြင္ မရမက ရွာေဖြခဲ့ရသည္ဆုိ၏။

ထုိပန္းမ်ားကို တစ္ၿမိဳ႕လုံးတြင္ မရမက လုိက္လံရွာေဖြခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္မွ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္ၿခံထဲ၌ စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ လီလီပန္းမ်ားရွိေၾကာင္း သတင္းရသျဖင့္ ထုိလီလီပန္း အျဖဴေရာင္မ်ားကို မဂၤလာဘိသိက္ပန္းအျဖစ္ ထုိးႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္က ျဖစ္ၿပီး သမုိင္း၀င္ မွတ္တမ္းတြင္ မိသားစုႏွစ္ခုၾကား တစ္ႀကိမ္တည္းေသာ အမွတ္မထင္ဆုံစည္းခဲ့သည့္ ဆက္စပ္မႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

“ပန္းေတြ သြားခူးတဲ့ေန႔က လာခူးတဲ့ လူေတြကို အန္တီေဒၚခင္ၾကည္က အိမ္ေပၚကေနေသာ့ ပစ္ခ်ေပးရင္း ဘယ္သူ႔မဂၤလာေဆာင္လဲလို႔ ေမးတယ္တဲ့။ ဦးေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္ေျမး မဂၤလာေဆာင္ပါလို႔ ေျပာေတာ့ ေၾသာ္ ေဒၚသန္းခင္က ေျမးေတြဘာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မထက္ သူကေတာင္ ပိုကံေကာင္းတာေပါ့လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ အဲဒီစကားေလးနဲ႔ ပန္းေလးေတြက မွတ္မွတ္ရရပါပဲ” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္က သူ႔မဂၤလာေဆာင္ အမွတ္တရ ဘိသိက္ပန္းအျဖစ္ ေဒၚခင္ၾကည္ စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ အျဖဴေရာင္ လီလီပန္းေလးမ်ားကို မဂၤလာေငြဖလားထဲတြင္ ထုိုးစုိက္ႏုိင္ခဲ့ပုံကုိ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြား ပီတိျဖစ္စြာ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုအခါ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္လည္း မရွိေတာ့၊ ဦးေစာ၏ သမီးေဒၚေဘဘီေစာလည္း ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကာလ ဆယ္စုႏွစ္ေတြလည္း တစ္စုၿပီးတစ္စု ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဦးေစာမိသားစု၀င္ေတြလည္း သမုိင္းမွအရိပ္မည္းတစ္ခု၏ ေျခာက္လွန္႔မႈ ေအာက္မွ တျဖည္းျဖည္း ႐ုန္းထြက္လာႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သမုိင္းတရားခံ မိသားစုအျဖစ္ အျပစ္ရွိသူမ်ားကဲ့သို႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ ကာလမ်ားမွာ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ သား၊သမီးေျမးမ်ား လက္ထက္ ယခုအခါတြင္မူ တျဖည္းျဖည္း လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီဟု ေဒၚမြန္မြန္ ရင္ကယူဆေလသည္။

“အန္တီ့ေမေမနဲ႔ အဘြားတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရပ္တည္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရတယ္။ အန္တီတုိ႔က်ေတာ့ ကံေကာင္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို အေျခအေန ေကာင္းလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီ့သမီးႀကီးတုန္းကေတာ့ နည္းနည္းေလး ဂယက္ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး”

“ဦးေစာျမစ္တဲ့”၊ “ဦးေစာျမစ္တဲ့” ဆုိသည့္ တစ္ေက်ာင္းတည္းေန ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ ၾကားရသည့္ မလုိလားေသာ အသံဟန္ႏွင့္ ေျပာဆုိမႈႈကိုႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည့္ သမီးႀကီးအတြက္ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ စိတ္ပူကာ ေနာက္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသုိ႔ ေျပာင္းထားခဲ့ရသည္။

“ကေလးေတြမွာ ခံစားခ်က္ရွိ တယ္။ ကေလးခ်င္းဘာမွ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးမရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ သူတို႔အဘုိးနာမည္ကိုတပ္ေျပာလာေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ေလ။ ကေလးစိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္မွာစိုးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္းလုိက္ရတာေပါ့”ဟု အဘုိးျဖစ္ သူ၏ ဂယက္႐ုိက္ခတ္မႈႈက ျမစ္ျဖစ္ သူအထိပင္ရွိခဲ့ေၾကာင္းကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဥပမာေပး၍ ေျပာျပသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္မွာ ငယ္စဥ္က ပင္ မိခင္ႏွင့္အဘြားျဖစ္သူသင္ၾကား ေပးသည့္အတုိင္း ေနထုိင္ခဲ့ရသလုိ ယခုသူ႔သားသမီးေျမးမ်ားကိုလည္း ထုိကဲ့သို႔ပင္ ဆက္လက္သင္ၾကားေပး သည့္အတြက္ လူမႈႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

“အန္တီ့ကိုငယ္ငယ္ကတည္း က ေမေမကေျပာတယ္။ ကိုယ့္မွာအျပစ္ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္သူမ်ား ေတြက အဘုိးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေျပာ လာရင္ ျပန္ရန္ျဖစ္တာတို႔ ျပန္ေျပာတာတို႔မလုပ္ရဘူးတဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲကို အဲဒီအတုိင္းသြင္းေပးထားတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာရဲဘူး”ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္သည္ မိသားစုႏွင့္အတူ ဦးေစာ ေနထုိင္ခဲ့ရာ ေအဒီလမ္းရွိ အိမ္ၿခံ၀င္းႏွင့္ တစ္ျခံေက်ာ္၌ လက္ရွိေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ သူတို႔အိမ္ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ၀င္၀င္ခ်င္း ေတြ႕ျမင္ရသည္က ဦးေစာႏွင့္ ဇနီးေဒၚသန္းရင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံပုံတူ ေက်ာက္စီပန္းခ်ီကားႀကီးျဖစ္၏။ ထိုပန္းခ်ီကားေျခရင္းတြင္ စားပြဲတစ္လုံးခ်ကာ ေရပူေရေအး ဆက္ကပ္ထားသည္ကုိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

သမုိင္းတရားခံတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ္ျငား မိသားစု၀င္မ်ားကမူ ဦးေစာ ႀကိဳးစင္မတက္ ခင္ ေထာင္အတြင္းမွ ေရးသားထားေသာစာမ်ားကိုဖတ္ ႐ႈႈသိမ္းဆည္းထားကာ ထုိစာမ်ားအရ အဘုိးျဖစ္သူ ဦးေစာသည္ မေသဆုံးမီ အမွန္တရားကို သိျမင္လက္ခံသြားခဲ့သည္ဟု ယုံၾကည္လ်က္ရွိၾက သည္။ ဦးေစာက သူတုိ႔အတြက္ သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သမုိင္းသင္ခန္းစာမ်ား ေပးသြားခဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အျပင္ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း လက္ခံထားၾကသည္။

“သူမေသခင္ေရးခဲ့တဲ့ စာကိုၾကည့္ရင္သူအမွန္တရားကို သိသြားခဲ့လို႔ေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့ အထင္လဲြမႈႈ ေတြကေန ျဖစ္လာတဲ့ သူ႔ပင္ကို စိတ္ေပၚလာတာေပါ့။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတာေလ။ အဲဒီလိုသာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္လည္း ဒီလို ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သူလည္း တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ ဆုိတာ အန္တီတို႔အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ စာရြက္စာတမ္း၊ စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ရင္သိ ႏုိင္ပါတယ္””ဟု အဘုိးျဖစ္သူအေပၚ မိသားစု၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ နားလည္မႈ ျပည့္၀စြာျဖင့္ ေျပာျပသည္။



မည္သုိ႔ပင္အဘုိးျဖစ္သူကို နားလည္မႈႈရွိသည္ဆုိဦးေတာ့ အဘုိး၏ တုိင္းျပည္အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့မႈႈအတြက္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ေပးဆပ္ရလ်က္ရွိဆဲ ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။

“လူေတြအျမင္မွာ ေၾသာ္.. ဒီမိသားစု သူတို႔အျပစ္ေတာ့သူတို႔ သိသားပဲဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ ေနရပါတယ္။ အန္တီ့ေမေမနဲ႔ အဘြားတုန္းကဆုိရင္ သူတို႔ေတြက ရွိတဲ့ပစၥည္း ထုတ္ေရာင္းတာ။ အျပင္လူနဲ႔ ကူးလူးရတဲ့ စီးပြားေရးေတြ ဘာေတြလုပ္လို႔ အဆင္မေျပဖူးေလ။ အဘုိးထားခဲ့တဲ့ ၿခံပတ္ပတ္လည္က ေျမေတြေရာင္းစားၿပီး ေနလာခဲ့ၾကတာ။ အန္တီ့အေမ လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေဖက ၀န္ထမ္းဆိုေတာ ့အန္တီတုိ႔လည္း ၀န္ထမ္းမိသားစု၀င္ေတြ ျဖစ္လာတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔” ဟု ဦးေစာမိသားစု၀င္မ်ားအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ အတိတ္ပုံရိပ္တို႔ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္ မွာ သားႀကီးက ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိ ေတြ႕ဆက္ဆံရသည့္ အႏုပညာရွင္တစ္ဦးအျဖစ္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သားႀကီးက သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းချဖစ္သည္။

သားႀကီးသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ လိုသည္ဟုေျပာသည့္ေန႔က ေဒၚမြန္ မြန္ရင္ေအာ္လုိက္သည့္အသံမွာ တစ္အိမ္လုံးပင္ လန္႔သြားရသည္ဟုဆို သည္။

“သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲ ၀ါသနာပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲ လုပ္မယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီေန႔က အန္တီေအာ္လိုက္တာ အိမ္ကလူေတြေတာင္ လန္႔သြား တယ္။ အမေလး၊ အမေလး ဘယ့္ႏွယ့္ တစ္မိသားစုလုံး လူမသိသူမသိ ေနလာရပါတယ္ဆုိမွ မင္းက်မွ သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္မယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ဘယ္လုိ စဥ္းစားလို႔မွ မရတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ အေဖက ၀ါသနာပါတာ လုပ္ပါေစ ဆုိၿပီး ၾကည့္ေနလုိက္တာ အခု ၁၀ ႏွစ္ ေတာင္ရွိခဲ့ၿပီ” ဟု ဆိုေလသည္။

မင္းခသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ေန စဥ္မွာလည္း အခ်ဳိ႕က ဦးေစာျမစ္ အျဖစ္သိၾကသူမ်ားရွိသလို အမ်ားစု ကေတာ့မသိၾက။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အႏုပညာ လုပ္ငန္းတြင္ေတာ့ အဘုိးေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ရာ အရိပ္ မထင္ခဲ့ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကဆုိသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ဦးေစာမိသားစုကို သိရွိဆက္ဆံ ရင္းႏွီးၾကသူမ်ားျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ရွိလာျခင္းတို႔က ေဒၚမြန္မြန္ရင္ လက္ထက္ကပင္ စခဲ့သည္ဆုိကလည္း မမွားေပ။ အာဇာနည္ေန႔ နီးတုိင္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ေဟာေျပာပဲြမ်ား၊ ေက်ာင္း တြင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားလုပ္သည့္ ရက္မ်ားဆိုလွ်င္ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ မိဘမ်ားက သူမကို ေက်ာင္းသို႔မလႊတ္ေတာ့။ ဖခင္တာ၀န္က်ရာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရွိ ေမာ္ဒလိန္းေက်ာင္းတြင္ ၄ တန္းမွ ၇ တန္းအထိတက္ခဲ့စဥ္က အမွတ္တရ တစ္ခုရွိခဲ့ဖူးသည္။

ဦးေစာ၏ ေျမးမွန္း ၿမိဳ႕ကလူမ်ားေရာ ေက်ာင္းကပါ သိၾကသည့္မို႔ မိဘမ်ားက အာဇာနည္ေန႔ အႀကိဳေန႔မ်ဳိးတြင္ ေက်ာင္းလႊတ္ရန္ စိတ္ပူပန္ခဲ့သည့္အတြက္ ေက်ာင္းမတက္ခဲ့ရ။ ထုိအေၾကာင္းကို ေက်ာင္းမွ အႀကီးတန္း ေက်ာင္းသားမ်ားက သိၾကသည့္အခါ သူ႔ထံလာေရာက္၍ အားေပးႏွစ္သိမ့္ စကား ေျပာခဲ့ဖူး သည္ကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္မေမ့ခဲ့။ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၏ ထိုသို႔ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈမ်ားက ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကို အေတာ္ပင္ အားတက္ေစခဲ့သည္။

“ေက်ာင္းေဟာေျပာပဲြေတြမွာဆုိ အတန္းႀကီးေတြက ေျပာတာကိုး။ အဲဒီရက္မွာ ေက်ာင္းမတက္တာ သိေတာ့ သူတို႔က ေနာက္ေန႔ အတန္းထဲကို လာေျပာတယ္။ ဒါက သမုိင္းကို ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ နင္တို႔နဲ႔ မဆုိင္ဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ မေနနဲ႔။ ေနာက္ဆုိရင္ လာတက္။ နားေထာင္ေပါ့ ဆုိတာနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ေတြက စၿပီး အဲလိုပဲြေတြ သြားတက္ျဖစ္တယ္” ဟု မိဘမ်ားက စိတ္ပူေသာ္လည္း ကေလးအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာ မရွိခဲ့ဘဲ နားလည္မႈရခဲ့ပုံကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ရွင္းျပသည္။

ေနာက္ပိုင္းေမာ္လၿမိဳင္မွ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ေျပာင္းလာကာ အထက ၂ စမ္းေခ်ာင္း (စိန္ဖလုိး)သို႔ ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့သည္။ ၈ တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ တက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ ကာ ေက်ာင္းေျပာင္းစတြင္ သူ႔ကို အတန္းႀကီးမ်ားက ဦးေစာေျမးအျဖစ္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈၾကသည္မွအပ အျခားျပႆနာ တစ္စုံတစ္ရာမရွိခဲ့။

“မိန္းကေလးေက်ာင္းဆုိေတာ့ အစ္မႀကီးေတြေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတယ္။ အုပ္စုလုိက္ လာၾကည့္ၿပီးမွ အားနာသြားၿပီး ေၾသာ္ အသစ္ဆုိလုိ႔ လာၾကည့္တာပါ။ ဘာညာနဲ႔ ေလွ်ာခ်သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ ေပါင္းၾကည့္တယ္။ အဆင္ေျပေတာ့လည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတာပါပဲ” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ေျပာသည္။

ေသနတ္ဒဏ္ရာ တစ္ဆယ့္သုံးခ်က္ ထိမွန္က်ဆုံးခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိသားစုႏွင့္ ထိုလုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္မႈ၏ ဦးေဆာင္တရားခံ ဦးေစာမိသားစု ၾကားတြင္လည္း သည္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း ေတြ႕ဆုံဆက္ဆံမႈ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုသမုိင္း၀င္ျဖစ္ရပ္အတြက္ နာၾကည္းမုန္းတီးမႈတို႔ကို မေတြ႕ရသည္က ေဒၚခင္ၾကည္ စုိက္ပ်ဳိးထားသည့္ လီလီပန္းမ်ားကို ဦးေစာေျမး မဂၤလာေဆာင္တြင္ အသုံးျပဳရန္ ျငင္းပယ္ျခင္းမရွိခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကသာ ျပသေနသည္မဟုတ္။ ဦးေစာမိသားစုအတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ ေႏြးေထြးေနခဲ့ရသည္ဆုိေသာ ေဒၚခင္ၾကည္၏ အမွတ္တရ စကားတစ္ခြန္းလည္း ရွိပါေသးသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဒၚခင္ၾကည္အား နစ္နာေၾကး ေတာင္းခံႏိုင္ရန္ တရားစြဲဆိုႏိုင္ေသးေၾကာင္း အႀကံျပဳသူရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေဒၚခင္ၾကည္ ေျပာခဲ့ သည့္စကားကုိ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ အဘြားမွသည္ မိသားစုအားလုံးက မေမ့ႏုိင္ခဲ့ၾက…။

“အန္တီေဒၚခင္ၾကည္က ဘာေျပာခဲ့လဲဆုိေတာ့ ေဒၚသန္းခင္က မ်က္ႏွာမရွိဘဲ ျဖစ္ရတဲ့ မုဆိုးမ။ ကၽြန္မက ဂုဏ္ရွိၿပီး က်န္ခဲ့ရတဲ့ မုဆုိးမပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚသန္းခင္ဆီက ကၽြန္မ ဘာမွ မယူလုိေတာ့ပါဘူးတဲ့။ အဘြားက အဲဒီစကားကို အခုထက္ ထိမေမ့ပါဘူး” ဟုဆုိေလသည္။

ထိုအမွတ္တရမ်ားႏွင့္အမွတ္တရ မဂၤလာဘိသိက အျဖဴေရာင္ လီလီပန္းေလးမ်ားကပင္ မိသားစုႏွစ္စုၾကား အဃာတတရား မရွိခဲ့ျခင္းကို သက္ေသျပေနသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပင္တြင္ မေတြ႕မျမင္ဖူးဘဲ အေျခအေနေပးခဲ့၍ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ရပါက ေတြ႕လုိစိတ္ ျပင္းျပင္းျပျပ ျဖစ္မိေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ေတြ႕ရမည္ဆုိခဲ့လွ်င္လည္း ေတြ႕ဖို႔ မ၀ံ့ရဲေၾကာင္း ဖြင့္ဟသည္။

“ကိုယ္က ဒီမွာေတာင္ ငုံ႔ေနရတဲ့သူေလ။ ေဒၚစုကေတာ့ Image အရမ္းႀကီးတယ္။ ကမၻာကေတာင္ အသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့သူ ဆုိေတာ့ေလ။ ဘာနဲ႔မွ ႏိႈႈင္းယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။ မိသားစု သမုိင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေတြ႕ဖူးခ်င္ေပမယ့္လည္း မေတြ႕ရဲပါဘူး။ ေမေမတို႔တုန္းက ဆုိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေလးစားေၾကာင္းႏွင့္ ေျပာစရာ မရွိေအာင္ပင္ ကြာျခားမႈမ်ားပါေၾကာင္း ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္တို႔ ဦးေစာမ်ဳိးဆက္ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကမူ အျပစ္မရွိသူ မိသားစု၀င္မ်ား အျပစ္ရွိသလုိ ခံစားေနရျခင္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း က႐ုဏာစကား ဆုိပါသည္။

“ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက ဘာမွ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ ဥပေဒအရခံသြားၿပီပဲ။ က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါသည္။

မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္သာမဟုတ္ ဦးေစာအေပၚကိုပင္ မည္သို႔မွ် သေဘာ မထားေၾကာင္း ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္လက္၍ “ေဖေဖနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတြးရင္ ဦးေစာေၾကာင့္ ေဖေဖ ဆုံးသြားတယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိင္ငံေရးမွာ ဒီလုိပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္””ဟု ဆုိေလသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကေတာ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ မိသားစုႏွစ္ခုၾကား၌ ျဖစ္တည္ကြာျခားခ်က္မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ထုိကြာျခားမႈၾကား တူညီမႈတစ္ခု ရွိမည္ဆိုသည္ကို ယခုလိုယုံၾကည္မႈ ျပည့္၀စြာျဖင့္ ေျပာျပသည္။

“တကယ္ေတာ့ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကတာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲေနမွာပါ” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ထုတ္ 7 Days Journal တြင္ ေဖာ္ျပေသာ စာေရးသူ ျငိမ္းျငိမ္းႏုိင္၏ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အား ကို Min Kyaw Khine (facebook)မွျပန္လည္မွ်ေဝလုိက္ပါသည္