တ႐ုတ္ - ျမန္မာ စစ္ပြဲမ်ား

ယိုးဒယားမွ ျမန္မာ စစ္တပ္ႀကီးသည္ အလ်င္အျမန္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ၍ တ႐ုတ္တုိ႔၏ စစ္ေရးဆင္မႈကုိ ေတြ႕ဆုံရေလသည္။ ျမန္မာတုိ႔က နယ္စပ္ ေဒသမ်ား ေပၚတြင္ ထိေရာက္စြာ ပိုင္ႏုိင္ေၾကာင္းကို ျပလာေသာ အခါ တ႐ုတ္တုိ႔ႏွင့္ အေရးအခင္း ေပၚေပါက္ရမည္ကား မလြဲမေသြ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းသုိ႔ တ႐ုတ္တုိ႔ စစ္ခ်ီတက္ တုိက္ခုိက္ရသည့္ အေၾကာင္းမ်ား ဟူ၍ ျမန္မာအမ်ား သိၾကေသာ အခ်က္ႀကီး ႏွစ္ခ်က္မွာ စင္စစ္အားျဖင့္ အေရးႀကီးလွသည့္ အခ်က္မ်ား မဟုတ္ေခ်။ ပထမ အခ်က္မွာ က်ဳိင္းတုံနယ္ အနီးတြင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာတုိ႔ အခ်င္း ျဖစ္ပြားရာ၌ တ႐ုတ္ တဦး ေသဆုံးရသည့္ ကိစၥ ျဖစ္၍၊ ဒုတိယ အခ်က္မွာ သာမန္ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေရး အတြက္ တပိန္ ျမစ္ကုိ ျဖတ္၍ တံတားခင္းရန္ ေျပာဆုိၾကရာမွ အစျပဳကာ အခ်င္းပြားသည့္ ကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။ တ႐ုတ္ ျမန္မာ စစ္ပြဲ ျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း မူမွန္ကား ကုန္းေဘာင္ အရာရွိမ်ားက သိႏၷီ၊ ဗန္းေမာ္ႏွင့္ က်ဳိင္းတုံ ေစာ္ဘြားတုိ႔ကို ရာထူးမွ ႏႈတ္သိမ္းေသာ အခါ ထုိရွမ္း ေစာ္ဘြား သုံးဦးသည္ ယူနန္သုိ႔ ေျပးဝင္ ခုိလႈံ၍ ယူနန္ ဘုရင္ခံကုိ တန္ဆုိး လက္ေဆာင္မ်ား ေပးၾကသည္။ ယူနန္ ဘုရင္ခံသည္ ေစာ္ဘြား သုံးဦးကုိ နယ္ပယ္မ်ား ျပန္လည္ရေအာင္ တုိက္ေပးမည္ ဟူ၍ ကတိ ေပးၿပီးလွ်င္ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္ ခ်င္းလုံမင္းထံ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပၿပီးေသာ အခ်င္းပြားမႈတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပ၍ ျမန္မာတုိ႔သည္ နယ္စပ္ရွိ တ႐ုတ္ ပိုင္နက္ နယ္ပယ္မ်ားကုိ က်ဴးလြန္ေနေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္သည္။ တ႐ုတ္တုိ႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသုိ႔ စစ္ခ်ီ လာျခင္းမွာ တ႐ုတ္တုိ႔၏ ဝါဒအရ နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ လႈပ္ရွားမႈ ကင္း၍ လုံျခံဳ ေအးခ်မ္းမႈ ရွိမွသာလွ်င္ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အလုံးကုိ ေကာင္းစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ နယ္စပ္ ေဒသမ်ားကုိ မ်ားစြာ အေရးထား လုိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္က တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္သည္လည္း တန္ခုိးအင္အား ျပည့္ဝလ်က္ ရွိကာ မိမိတုိ႔ ဝါဒ အတုိင္း ျဖစ္ေစရန္ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္စြမ္း ရွိေလသည္။

တ႐ုတ္ ျမန္မာ ပဋိပကၡမႈကို အလွ်င္အျမန္ ေပၚေပါက္ေစသည့္ ရာဇဝင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အခ်က္ကား ေကြ႕ရွမ္းမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ အေလာင္းဘုရား လက္ထက္တြင္ ကြပ္မ်က္ သုတ္သင္ျခင္း ခံရေသာ ေကြ႕ရွမ္း ဂုဏၰအိမ္၏ သား မယား ေဆြမ်ဳိးတုိ႔သည္ တ႐ုတ္ ျမန္မာ နပ္စပ္တြင္ မေၾကမခ်မ္းေသာ စိတ္ျဖင့္ ဆူပူ လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိၾကသည္။ နယ္စပ္ ေဒသမ်ား၌ ၿငိမ္ဝပ္ ပိျပားေစရန္ တ႐ုတ္တုိ႔ အားထုတ္ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္အား ႀကီးမားေသာ စစ္တပ္ႀကီး ပုိ႔၍ ထိေရာက္စြာ အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္မည္ဟု တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္က အမိန္႔ ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။ ယူနန္ စစ္တပ္ႀကီးသည္ စစ္ေရး ျပင္ဆင္ေနသည့္ အခ်ိန္၌ ျမန္မာမင္း ဆင္ျဖဴရွင္ ၁၇၆၅ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ကဲႀကီး တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ကုိ က်ဳိင္းတုံ ေျမာက္ဘက္ရွိ နယ္မ်ားမွ အခြန္ ဘ႑မ်ား ေကာက္ခံရန္ ေစလႊတ္လုိက္သည္။ တိမ္ၾကားမင္းေခါင္သည္ အမႈေတာ္ကို ထမ္း႐ြက္ၿပီး၍ အင္းဝသို႔ ျပန္ေသာအခါ က်ဳိင္း႐ုံးႀကီးတြင္ အရာရွိမ်ားကို ခန္႔ထား ခဲ့ေလသည္။ ထုိ အရာရွိမ်ားကို ထုိနယ္သားမ်ားက လုပ္ၾကံ လုိက္ၿပီးလွ်င္ တ႐ုတ္ဘက္သုိ႔ အကာအကြယ္ ေပးရန္ ေျပးဝင္ ခုိလႈံေလသည္။ တ႐ုတ္တုိ႔ကလည္း က်ဳိင္းတုံကုိ ၎တုိ႔၏ ၾသဇာ အာဏာ နာခံေစရန္ လုိလား၍ က်ဳိင္းတုံကုိ တုိက္ခုိက္ရန္ စစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္ေလသည္။
တ႐ုတ္တုိ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ ႏွင္ထုတ္လုိက္ျခင္း
က်ဳိင္းတုံသည္ ျမန္မာ့ လက္ေအာက္တြင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ အတြက္ အေရးကိစၥမ်ား ေပၚေပါက္လွ်င္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေစရန္ စီမံထားေသာ ဆင္ျဖဴရွင္သည္ အင္အား ေတာင့္တင္းေသာ ျမန္မာ စစ္တပ္ကို ေနမ်ဳိးစည္သူ ကြပ္ကဲ၍ က်ဳိင္းတုံသုိ႔ ေစလႊတ္လုိက္သည္။ တ႐ုတ္တုိ႔ကုိ ျမန္မာတုိ႔က က်ဳိင္းတုံနယ္မွ တုိက္ခုိက္ ႏွင္ထုတ္ႏုိင္သည္ သာမက တ႐ုတ္တုိ႔ ေနာက္သုိ႔ ေျခရာထပ္ လုိက္လံ တုိက္ခုိက္ရာ၊ ပထမ တေလာ ျမစ္ကမ္းပါးသုိ႔ ေရာက္သည္။ ထုိေနာက္၊ မဲေခါင္ျမစ္ အေရာက္တြင္ တ႐ုတ္ စစ္မွဴး က်ဆုံးေလသည္။ တ႐ုတ္တုိ႔ အဆုိအရ ထုိအခ်ိန္တြင္ ယူနန္ ဘုရင္ခံသည္။ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ျပား လာၿပီးလွ်င္ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္ကုိ မည္သုိ႔ တင္ေလွ်ာက္ ရမည္ မသိေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္ျဖင့္ မိမိ အသက္ကုိ အဆုံး စီရင္လုိက္သည္ ဟူ၏။
ဒုတိယ အႀကိမ္ တ႐ုတ္တုိ႔ ခ်ီတက္ျခင္း
ဤတြင္ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္သည္ ယူနန္ ဘုရင္ခံ အသစ္ ခန္႔အပ္လုိက္သည္။ ထုိ ယူနန္ ဘုရင္ခံသစ္သည္လည္း ျမန္မာတုိ႔ကုိ စစ္႐ႈံးခဲ့သျဖင့္ တ႐ုတ္ သမုိင္းဆရာမ်ားက ၎ကို "စိတ္ေနဘုံဖ်ားႏွင့္ အရည္အခ်င္း ပါမႊားရွိသူ" ဟု ေရးမွတ္ၾကသည္။ ဘုရင္ခံသစ္သည္ ပြဲဦးထြက္တြင္ စစ္ပြဲငယ္ ကေလးမ်ား၌ ျမန္မာတုိ႔ကုိ ႏုိင္လုိက္သည့္ အတြက္ ျမန္မာတုိ႔ကုိ မန္ခ်ဴး လက္ေအာက္သုိ႔ အၿပီးတုိင္ သိမ္းသြင္းရန္ သေဘာေပါက္ လာေလသည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ျမန္မာတုိ႔သည္ မန္ခ်ဴးတုိ႔ကုိ ေႏွာင့္ယွက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ဟု အထင္ေရာက္ေလသည္။ ဘုရင္ခံသစ္သည္ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္ထံ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပုိင္းရွိ ရွမ္းမ်ားသည္ တ႐ုတ္တုိ႔၏ ၾသဇာခံရန္ လြန္စြာ လုိလားေနေၾကာင္း ထုိေၾကာင့္ မိမိအား က်ယ္ျပန္႔ေသာ အစီအစဥ္မ်ား ျပဳရန္ အမိန္႔ ခ်ေပးပါမည့္ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား ေလသည္။ တ႐ုတ္ ဧကရာဇ္ ခ်င္းလုံ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ အလြယ္တကူ ေအာင္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယူနန္ ဘုရင္ခံကို သတိ ဝိရိယႏွင့္ စီမံ ေဆာင္႐ြက္ရန္ သတိေပးၿပီးလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ စစ္ခ်ီတက္ရန္ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ဧကရာဇ္ အမိန္႔ ျပန္တမ္းမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သိမ္းသြင္းၿပီးလွ်င္ ျမန္မာ့ နန္း၌ မိမိတုိ႔ အလုိရွိသည့္ နန္းလ်ာကို တင္ရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ရေလသည္။

ေရွးယခင္က ျမန္မာႏွင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ကူးလူးဆက္ဆံၾကရာ၌ ဗန္းေမာ္ကုိ ျဖတ္သန္းေလ့ ရွိၾကသည္။ ဆင္ျဖဴရွင္သည္ တ႐ုတ္ တပ္ႀကီး မေရာက္မီေလးတြင္ ဗလ မင္းထင္ ကြပ္ကဲေစ၍ အင္အား ေတာင့္တင္းေသာ ျမန္မာ စစ္တပ္ႀကီး တတပ္ကုိ ဗန္းေမာ္ ေတာင္ဘက္ရွိ ျမန္မာ ခံတပ္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းတုံသုိ႔ စစ္ကူ လႊတ္လုိက္သည္။

ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကုိ မူကား ျမန္မာတုိ႕သည္ တင္းၾကပ္စြာ ထိန္းသိမ္းျခင္း မျပဳေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္တုိ႔သည္ လြယ္လင့္တကူ ဗန္းေမာ္ကုိ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ၾကသည္။ ျမန္မာ ျပည္မတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ႏုိင္ရန္မူ တ႐ုတ္တုိ႔သည္ ေကာင္းတုံကုိ သိမ္းပိုက္ရ ေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာ ဘုရင္လည္း တ႐ုတ္တုိ႔ကုိ ေတြ႕ဆုံ တုိက္ခုိက္ရန္ ဝန္ႀကီး မဟာစည္သူ ကြပ္ကဲသည့္ စစ္တပ္ႀကီးကို ဧရာဝတီျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းမွ ခ်ီတက္ေစ၍ အျခား စစ္တပ္ႀကီး တတပ္ကုိ ဧရာဝတီ ျမစ္ေၾကာင္းမွ ေလွမ်ားျဖင့္ ေနမ်ဳိး စည္သူကုိ ကြပ္ကဲ၍ ခ်ီတက္ေစသည္။ ေကာင္းတုံတြင္ ျမန္မာ စစ္တပ္ႀကီးသည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုိးစစ္ ဆင္လာေသာ တ႐ုတ္တုိ႔ကို စစ္ကူမ်ား ေရာက္လာသည့္ တုိင္ေအာင္ ခုခံ တုိက္ခုိက္ၾကေလသည္။ ေနမ်ဳိးစည္သူ၏ စစ္တပ္ႀကီးသည္ ဦးစြာ ဗန္းေမာ္ကုိ ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္လုိက္သည္။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ တ႐ုတ္တုိ႔အတြက္ စားနပ္ရိကၡာ အျပည့္ သိုေလွာင္ထားေသာ္လည္း နာမက်န္း ျဖစ္ေနေသာ တ႐ုတ္ စစ္သည္မ်ားႏွင့္ ရွမ္းတုိ႔သာလွ်င္ အေစာင့္အၾကပ္ ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာတုိ႔သည္ ဗန္းေမာ္ကုိ အလြယ္တကူ ျပန္လည္ သိမ္းပုိက္ ႏုိင္ၾကေလသည္။